Trouwverhalen

.

Kasteel De Haar

Ze vierden hun liefde op een sereen plekje op het landgoed van Kasteel De Haar, in de eeuwenoude kapel. Familieleden en vrienden waren vol ontzag en bewondering de kapel binnengekomen en zaten op de oude houten kerkbanken. Zijn zorgzame ouders, die haar vanaf het eerste moment hadden omarmd en vol liefde hadden opgenomen in hun gezin. Haar allerliefste oma die vol trots en dankbaarheid glunderde bij de aanblik op haar prachtige kleindochter. Broers en zussen met hun kindjes, onmisbare vrienden en vriendinnen die allemaal getuige waren van het opbloeien van de liefde tussen het bruidspaar. Ze droegen allemaal hun mooiste glimlach op deze bijzondere dag en keken ontroerd toe hoe eerst de bruidegom de kapel in liep, gevolgd door zijn prachtige bruid aan de arm van haar schoonvader.

Verliefd

De liefde had hen destijds overvallen, op een heel onverwacht moment. Zij vierde op die zomeravond de vrijheid in de kroeg. Ongebonden en euforisch, met een blanco toekomst voor zich die ze zelf mocht gaan inkleuren. Maar ineens was hij daar, ze kende hem een heel klein beetje via een wederzijdse vriend. Ze dansten, namen samen een drankje en stapten samen de donkere nacht in. Weg van de constante muziek en zweem van lachende feestvierders was er ruimte en rust voor een nader kennismakingsgesprek. Vanaf dat moment was er geen houden meer aan en ze wisten meteen dat ze voor elkaar gemaakt waren.

The best love story

Is when you fall in love

With the most unexpected person

At het most unexpected time

Elf jaar later prijkte deze quote op hun trouwkaart. Op die mooie zomerdag, exact elf jaar nadat de bliksem was ingeslagen, trouwden ze in de kapel. Het werd een hele bijzondere verbintenis, waarin zij elkaar beloften deden die ze zelf heel zorgvuldig hadden gekozen. Krachtige woorden die voor hen beiden de essentie van hun verbintenis weergaven; puur en vol liefde met beloften naar elkaar voor de toekomst.

Ze werden verbonden in een in een handfasting-ceremonie. Dat visualiseerde hun sterke band en de beloften die ze elkaar willen doen. ‘Omdat onze liefde voor elkaar niet in één woord is samen te vatten. Wij houden van elkaar en de liefde die wij daarbij voelen is het resultaat van elf jaar toewijding, steun, passie en gevoelens voor elkaar’ omschreven zij zelf hun motivatie voor deze keuze. Zijn zus en haar beste vriendin hadden ze gevraagd om bij elke belofte een lint om hun polsen te knopen.

Linten in kleur

Hij koos allereerst een paars lint, haar lievelingskleur en de kleur die past bij haar ambitieuze karakter. Hij beloofde haar te helpen en ondersteunen met het bereiken van die ambities. Zijn volgende lint was nachtblauw van kleur, de kleur van eerlijkheid en waarheid. Rood was zijn derde lint omdat deze kleur voor hem passie, liefde en aantrekking vertegenwoordigt. De kleur van zijn eeuwigdurende liefde voor haar.

Haar groene lint werd door haar vriendin om hun polsen gewikkeld en voorzien van een knoop. De kleur die voor haar is verbonden met groei binnen hun relatie en haar belofte dat ze altijd zijn veilige haven zal zijn. Goud was haar tweede lint, glinsterend als de zon die hij in haar leven die hij brengt. Tenslotte sierde het hemelsblauwe lint hun polsen. De kleur symboliseerde voor haar de betekenis die zij aan elkaars leven geven.

Écht verbonden met elkaar klonk vervolgens hun ja-woord door de kapel terwijl de zonnestralen door de glas-in-lood ramen naar binnen schenen. De kleuren van ramen werden prachtig geprojecteerd op de oude kapelmuren, als een ode aan deze kleurrijke geliefden.

Fotografie: https://www.willekemulderfotografie.nl/bruiloften/

Locatie: https://www.kasteeldehaar.nl/trouwen-in-de-kapel/

Als je 25 jaar geliefden bent, is dat reden voor een knalfeest!

Start relatie

Bij de start van hun relatie waren ze piepjonge guppy’s die in het zelfde dorpje woonden. Sinds een aantal jaren wonen ze daar weer. Ze zijn intussen al heel lang afgestudeerd en hebben beiden een fijne baan. Heel veel jaren ervaring en geluk rijker. Ze hebben een heerlijk huis met een grote tuin én ze zijn de trotse ouders van hun bijna achtjarige dochter.

Knalfeest

‘We geven een knalfeest in onze tuin om ons liefdesjubileum te vieren’ mailden mijn voormalig buurtjes. ‘Het lijkt ons leuk om dan ook te trouwen, al hebben we  altijd geroepen dat wij niet hoeven te trouwen. We vinden het fijn om een bekende trouwambtenaar te hebben, vandaar deze mail naar jou. Enne … we willen dit geheim houden voor iedereen tot dat moment, hoor!’ Ik hou van zulke uitdagingen, dus op een mooie lenteavond ging ik op de koffie bij het aanstaande bruidspaar om samen te brainstormen over de surprise party. Hoe regel je dat met de gemeente? En hoe tover je het BBQ-feest om in een setting voor een huwelijksceremonie? We hadden met z’n drietjes al veel voorpret. Onze ideeën voor een waanzinnig feest overtroffen elkaar naarmate de avond vorderde. Wat gaaf om deelgenoot te mogen zijn in hun complot.

De dag

Op die zaterdag in september werd hun tuin gereed gemaakt voor de ontvangst van zo’n zestig gasten. De weersverwachting liet helaas te wensen over, dus ze besloten de tuin alsnog te overkappen met een enorme partytent. De DJ installeerde zich op het terras, de dranken werden gekoeld en het eten voor de BBQ stond gereed. Op het allerlaatste moment vertelden ze hun dochter over hun geheime verrassing voor die avond.

Heb je tijd om te komen?

De gasten drupten langzaam binnen en al snel was het reuze gezellig in hun achtertuin. Na een klein uurtje werd de muziek even onderbroken voor een belangrijk moment. De gastheer wilde zijn lief namelijk heel graag iets vragen. Hij zakte op zijn knie en onder het oog van alle gasten vroeg hij haar of ze met hem wilde trouwen. Dát wilde ze zeker wel, en dan wel graag meteen op die avond! Op dat moment ging mijn telefoon. ‘Karin, weet je wat er net is gebeurd? Ik ben ten huwelijk gevraagd en ik heb ja gezegd!’ zei mijn voormalig buurvrouw enigszins buiten adem. ‘Heb je tijd om te komen?’ vroeg ze. Alle gasten hoorden via de speaker hoe ik antwoordde: ‘Oh wat super tof, ik kom er meteen aan!

Een grote rol stucloper was nog overgebleven van de verbouwing, en die werd intussen razendsnel uitgerold door één van de gasten. De latten die in de hoek van de tuin stonden werden snel aan elkaar geschroefd en dat werd de toog waaronder het bruidspaar zou staan. De verrijdbare BBG was nog niet in gebruik, dus dat werd de tafel waar de huwelijksakten op getekend zouden gaan worden. De bruid pakte in het voorbij gaan een boeket uit een vaas, dus het bruidsboeket was ook geregeld.

In de tuin

Binnen vijf minuten verschenen ik in mijn toga in de tuin, samen met de bode, die de huwelijksakten en pen had meegenomen. De geweldige sfeer en opwinding over wat zou komen, was overduidelijk voelbaar bij iedereen. Alle gasten keken ademloos toe hoe de bruid door haar geëmotioneerde vader over de stucloper werd geleid naar de bruidegom die samen met hun dochter op haar wachtte, onder de in de haast gebouwde toog. Beide moeders waren tot hun grote verrassing én blijdschap de getuigen van het huwelijk en ineens ging hen een lampje branden hoe dat heimelijk vooraf was geregeld. Ze mochten nog snel even hun handtekening oefenen in de notitieblokjes die ik voor hen had meegenomen.

Hilarische huwelijksvoltrekking

En dan was er nog een heuse trouwjurk! Niet voor de bruid, maar voor een goede vriend van het bruidspaar. Hij riep al jaren dat hij hun bruidsmeisje wilde zijn als ze ooit nog eens zouden trouwen. De trouwjurk was vooraf stiekem van de zolder gehaald bij de ouders van de bruid. De oude trouwjurk van de verbaasd lachende moeder, paste het ‘bruidsmeisje’ perfect. De toon was gezet, dit zou een hilarische huwelijksvoltrekking worden. Maar natuurlijk was er ook ruimte voor andere emoties. Ik vertelde het indrukwekkende verhaal van hun hun prille liefde met dierbare herinneringen aan zijn vader, die kort daarna overleed. Over hun avontuurlijke reis van zes maanden, liftend door het prachtige Afrika. Het eerste huis met samengeraapte huisraad en de luidruchtige feestjes die uiteindelijk een verhuizing tot gevolg hadden. Over hun brandende liefde én hun geweldige dochter.

BBQ

Na hun ja-woord had hun dochter de eer haar papa en mama de vriendschapsringen van destijds weer te overhandigen. Een beetje vergroot én opgepoetst door de juwelier; de trouwringen. Het einde van de ceremonie was meteen het startschot voor de BBQ en het knalfeest wat nog tot in de late uurtjes voortduurde. Een overweldigend applaus voor het bruidspaar volgde. Een surprise om nooit te vergeten!

Foto’s: Privé

Locatie: Eigen tuin

Perfecte match

Haar zus zag de glans in hun ogen wanneer ze elkaar zagen tijdens het wekelijkse borrelavondje met vrienden, in het dorp. Zij voorspelde toen al dat deze twee jonge mensen een perfecte match zouden vormen. Zelf hadden ze op dat moment absoluut nog niet het gevoel dat ze elkaars grote liefde zouden worden. Ze waren spring-in-het-velds en vooral bezig met ontdekken wat ze zélf graag wilden. De scherpe observatie van haar lieve oudere zus, die veel te jong overleed aan de gevolgen van een gebroken hart, is nu een hele dierbare herinnering.

Stiekem had hij wel een oogje op haar, twee oogjes zelfs, dát wel! Deze mooie, gezellige meid was altijd te vinden voor gekkigheid en een lolletje, en dat sprak hem enorm aan. Ze kenden elkaar al lange tijd toen zij hem op haar twintigste verjaardag nodigde voor de verjaardag borrel bij haar thuis, waarna de hele vriendengroep later op de avond naar hun stamkroeg vertrok om de festiviteiten voort te zetten. Als diehards bleven zij beiden uiteraard tot het einde om het licht uit te doen. Daarna bracht hij de jarige thuis en voor het eerst na al die jaren werd er spontaan gezoend.

Relatie

Het was de start van hun relatie, al waren ze beiden nog wat onzeker om zich aan iemand te binden. Maar het verliep eigenlijk min of meer vanzelf, omdat ze interesses deelden en hun karakters zoveel overeenkomsten vertoonden; lekker nuchter zonder al te veel poespas. Hard-style liefhebbers die ‘s zomers graag festivals bezoeken om de muzieksensatie in de buitenlucht te beleven. In de wintermaanden bezoeken ze graag de grootste muziektempels van ons land om daar te genieten van gigantische muziekexplosies en lasershows.

Ze rondden op den duur hun studies af en vonden beiden een leuke baan. Hoogste tijd om een appartement te zoeken en te gaan samenwonen. De vrijdagse borrelavond met vrienden begon sindsdien steeds vaker vanuit hun gezellige woning, maar eindigde zoals altijd nog steeds in het plaatselijke café. Onder het motto een goed feestje is nooit mis genoten ze intens van die momenten met vrienden.

Huwelijksaanzoek

Hoog boven de wolken onderweg naar hun vakantiebestemming, vroeg hij haar ten huwelijk en natuurlijk beantwoordde ze zijn vraag verrast en dolblij met ja. Wat een geweldig huwelijksaanzoek! De voorbereidingen voor hun grote dag konden beginnen! En ook daar maakten ze samen al een feestje van; bruidstaart proeven, een super gaaf trouwpak op maat laten maken, een waanzinnige bruidsjurk uitzoeken en een sprookjesachtige locatie kiezen voor het feest van hun leven. Getuigen en ouders verrassen met leuke cadeautjes en natuurlijk gingen ze op zoek naar een toffe fotograaf en trouwambtenaar 😉

We know you would be here today …

Eindelijk breekt dan de trouwdag aan en op het gazon van het kasteel staan de majestueuze trouwstoelen klaar voor het bruidspaar. Witte stoeltjes wachten op de bruiloftsgasten. De roze ballonnen langs het zijpad bewegen zachtjes in de zomerbries. Op de eerste rij is naast de stoelen voor de ouders van de bruid een stoel gereserveerd met een liefdevol eerbetoon; we know you would be here today if heaven  weren’t so far away.

Missing you as I walk down the aisle

Tussen haar bruidsboeket hangt een hartvormige bedel met daarop Sister en een rond exemplaar met de tekst Missing you as I walk down the aisle. In een medaillon met een glinsterende omlijsting is een foto van haar zus afgebeeld. Een bundeltje liefde tussen de tere rozen en eucalyptustakken. Haar zus heeft voor altijd een plekje in hun hart en ze is zo vaak in hun gedachten. Op deze bijzondere dag is ze natuurlijk heel dichtbij op het moment dat de bruid aan de arm hun vader naar haar allerliefste wordt gebracht.

Locatie: https://www.landgoed-marquette.com/Chateau/Particulier/Trouwen

Fotografie: Induo Heemskerk

.

.

De wens om te trouwen hadden ze al jaren. Ergens in de toekomst zouden ze zeker gaan trouwen, dat hadden elkaar beloofd. Zij had al heel wat keren op het puntje van haar stoel gezeten tijdens een romantisch etentje en was ook al eens met een bonkend hart op vakantie gegaan. Altijd was die gedachte op de achtergrond of het zover zou zijn. Had hij stiekem een verlovingsring meegesmokkeld en zou hij bij zonsondergang op zijn knie gaan? Of zou ze misschien tijdens het borrelen onderin in haar glas cava dé ring vinden?

Ze werd echt wat ongeduldig toen hun dochtertjes groter werden en ze inmiddels oud genoeg waren om deze bijzondere dag bewust mee te maken én voor altijd te blijven herinneren. Dus stelde ze als tussenoplossing voor dat hij het aanzoek achterwege mocht laten en ze gewoon samen de deal zouden maken. Dát druiste in tegen zijn gevoel en daarom vroeg hij haar nog even geduld te hebben. Tijd voor actie van zijn kant, dat was duidelijk!

Na een dagje winkelen met zijn tweetjes arriveerden ze in het hotel waar ze zouden overnachten. Het was een heerlijke dag geweest en ze verheugde zich op het diner. Fijn om even alle tijd voor elkaar te hebben, nu de meiden bij opa en oma logeerden. Helemaal op haar gemak maakte zich klaar voor die avond. Heel relaxt, ze had immers alle tijd.

Hij besloot dat dit het perfecte moment was om de ring die hij goed had opgeborgen in een tas, tevoorschijn te toveren. Voor ze met haar ogen kon knipperen, zakte hij keurig op één knie voor haar. Haar verbaasde blik en enthousiaste reactie ontroerde hem en hij besefte dat hij erin was geslaagd om haar te verrassen. Ze had zijn aanzoek op deze avond absoluut niet verwacht.

Hun meisjes waren dolblij toen ze hoorden van de trouwplannen van hun papa en mama. Om het fijne vooruitzicht alvast een beetje te vieren met elkaar, kregen ook zij allebei een ringetje, net als hun mama. De voorbereidingen voor de dag van de liefde konden beginnen maar hun geduld werd nog bijzonder op de proef gesteld toen de trouwdag werd uitgesteld als gevolg van de Coronamaatregelen. Nog een jaar langer wachten! Maar gelukkig ook nog een jaar langer voorpret met elkaar delen.

Eindelijk brak de zomerdag aan waar ze zo naar hadden uitgekeken. Het was een tropisch warme dag met de zon hoog aan de hemel. Het landgoed  waar de liefde werd gevierd bood gelukkig voldoende schaduwplekken en de ceremonie vond plaats op het grasveld achter de nostalgische schuur. Onder het reusachtige schaduwdoek was het aardig toeven als je tenminste heel stilletjes bleef zitten. Of staan, zoals in mijn geval.

Wat was het spannend toen het moment aanbrak waarop het bruidspaar voor de wet met elkaar verbonden zouden worden. De meisjes kwamen voor mij staan, zoals we hadden afgesproken. Tegenover ons drietjes en ook in het zicht van alle opgetogen gasten, stonden hun stralende ouders, hand-in-hand. Ik las als eerste de naam van de bruidegom voor en de belofte die hij aan zijn bruid zou doen. Daarna was het de beurt aan de jongste dochter. ‘Papa, wil jij met mama trouwen?’ Zijn antwoord ‘ja’ klonk schoor van emotie. De oudste dochter mocht vervolgens haar mama vragen nadat ik háár de verklaring haar voorgelezen. ‘Mama, wil jij met papa trouwen?’ klonk haar heldere meisjesstem. De tranen trokken een glanzend spoor over de wangen van de bruid toen ze met ‘ja’ antwoordde.

Een heerlijke dag om je altijd te blijven herinneren met een warm gevoel. Warm, in alle betekenissen van het woord. Want wie kunnen zeggen dat ze hun papa en mama het ja-woord mochten vragen?

Fotografie: https://iktrouwvanjou.com/photo/

Locatie:https://ulvenhart.nl/particulier/trouwen/

.

.

Voor heel mijn leven

‘Als ik in jou ogen kijk verdwaal ik nog steeds! Jij bent alles voor mij,  en dat is niet voor even, maar voor heel mijn leven’ waren de slotzinnen van de ontroerende liefdesbrief die de bruidegom voorlas aan zijn prachtige bruid. Tranen van geluk en dankbaarheid rolden over zijn wangen en de emoties waren duidelijk hoorbaar in zijn licht haperende stem. We zagen hoe haar hart zwol van trots en liefde bij het horen van zijn woorden. Dat was zonneklaar voor alle gasten die gebiologeerd aan zijn lippen hingen, en zeker ook voor mij als trouwambtenaar.

Zijn belofte om zijn leven lang van haar te houden, had hij voorafgaand aan deze trouwdag kracht bij gezet door de voorletter van haar naam op zijn ringvinger te laten tatoeëren. Voor altijd draagt hij de letter M nu op zijn lichaam. De dertiende letter van ons alfabet die zijn vorm dankt aan de Griekse letter Mu, die zelf is gebaseerd op de Semitische letter Mem. Dit pictogram was waarschijnlijk een uitbeelding van water.

Water

Water was wat hen destijds samenbracht, op een regenachtig festivalterrein. Zij zag hem staan aan de overkant van die diepe regenplas, en spontaan stak ze haar handen naar hem uit om hem te helpen met droge voeten naar haar kant te komen. Hij pakte de handen die heel behulpzaam naar hem reikten, en keek voor de eerste keer in de prachtige ogen van het meisje wat hem zo liefdevol wilde helpen; M. Die eerste blik tijdens dat onverwachte contact, is een moment wat ze zich altijd zullen blijven herinneren. ‘Ze lachte naar me’ weet hij na al die jaren nog precies. ‘Met haar stralende lach was ze was als een zonnestraaltje in die regenbui’.

Tatoeage

Tijdens de ceremonie werd zijn tatoeage zichtbaar, nadat ze beiden het ja-woord hadden uitgesproken. Een 100% belofte, zoals ze dat beiden krachtig bevestigden. Hun kleine prinses bracht de fonkelende ring, die haar papa om de ving van haar mama schoof; haar symbool voor hun liefde. Aansluitend schoof haar mama de ring die hij droeg ván zijn vinger, waarbij ze de letter M onthulde die voor eeuwig zal schitteren op zijn ringvinger.

Het symbool voor water met de prachtige herinnering aan hun ontmoeting, maar bovenal de eerste letter van de naam van de vrouw waar hij zielsveel van houdt, de moeder van zijn prachtige dochtertje.

Fotografie: https://fixfotografie.nl/bruidsfotografie/

Strand

Hun eerste échte date was een bezoekje aan het stand geweest. Tijdens die eerste dag samen wisten ze meteen dat ze met elkaar verder door het leven wilden gaan. Daarom wilden ze ook heel graag trouwen aan het strand, de plek waar het allemaal was begonnen. Geen grote bruiloft in Scheveningen, Hoek van Holland of Noordwijk, maar een trouwdag met feestje aan het strand langs de rivier van hun eigen stad.

Verrassingen

Het werd een trouwdag vol verrassingen! Voor mijzelf  begon dat op de avond van de kennismaking en tevens ceremoniebespreking. Op mijn fiets arriveerde ik op het adres wat mij was gemaild. In de straat waar bruidegom, bruid en haar puberzoon samen bleken te wonen met haar ouders. Een gezellige familie. Nadat ik had  aangebeld werd de voordeur met een zwierig gebaar geopend en verwelkomde een enthousiaste Golden retriever mij, gevolgd door de bruidegom die met een heerlijk Schots accent de hoop uitsprak dat ik Engels versta. Zeker wel, al vormde het Schots soms een extra uitdaging.

Speciaal voor mijn komst had mama taart gemaakt, dus voorzien van kop koffie en een flinke punt kwarktaart luisterde ik naar de plannen voor de grote dag. Ze vertelden het verhaal van hun ontmoeting, hun leven samen binnen het gezin, de geweldige band tussen stiefvader en -zoon en ook vooral over de vreugde die ze in elkaars leven brengen. ‘We joke, we laugh and we are strong together’ verklaarde de bruidegom vol trots.

Samen met mama bespraken we hoe de ceremonie aan het strand vorm zou krijgen. Althans, ze wilden er gedrieën wel iets over vertellen, maar de details zou ik van ieder afzonderlijk horen. Geheime plannen voor de bruid, de bruidegom én voor mama. Zoveel verrassingen maakten me nieuwsgierig maar ook alert, want de organisatie van zoveel individuele plannen zou best eens heel spannend kunnen worden. Met alle geheime plannen in mijn hoofd en notities in mijn schrijfblok fietste ik na afloop weer naar huis.

Ja ik wil

Na een aantal dagen met fikse zomerbuien, was het gelukkig droog op de trouwdag. Dus ook deze keer kon ik op mijn fiets naar de bestemming; het strandje in het centrum van onze stad. Zoals de bruidegom me vooraf had uitgelegd, stonden de witte stoeltjes als verrassing voor de bruid écht op het strand en niet op het terras. Langs het kleine prieeltje bewogen vrolijk gekleurde ballonen zachtjes in de wind en aan het nabijgelegen volleybalnet was een lange rij vlaggetjes bevestigd. Terwijl de gasten arriveerden repeteerde de bruidegom nog even met de bode en mij wat het antwoord was op de vraag die ik hem zou gaan stellen. ‘Ja, ik wil’ zou hij zeggen en hij herhaalde de woorden een aantal keren als een liefdevolle mantra overgoten met een onvervalst Schots sausje.

First sight

De ceremonie kon beginnen want op de kleine boulevard langs het strand verschenen in een heuse USA Highway Patrol Car de bruid en haar zoon. De verrassing voor de bruidegom, wiens hart sneller gaat kloppen van dit soort speciale auto’s. Terwijl een jongeman in traditioneel Schots kostuum de doedelzak bespeelde, liep de bruid over het pad van zandkorrels naar haar bruidegom. De tranen glansden in hun ogen toen ze elkaar ontroerd aankeken en kusten. Hand in hand stonden ze tegenover mij en luisterden ontspannen hoe ik hun liefdesverhaal verwoordde. Er werd veel gelachen! Helemaal conform het motto van dit vrolijke stel.

Oma’s verjaarsdagsbloemen

Vlak voor het ja-ik-wil vertelde ik de gasten waarom de datum van de trouwdag een bijzondere dag was. Het was namelijk de verjaardag van de overleden oma van de bruid. De oma waar ze zulke fijne momenten mee had gedeeld, waaronder de memorabele dag waarop oma destijds was hertrouwd. Als negenjarige mocht zij oma’s bruidsmeisje zijn en dat wist ze zich nu – zo’n vijfentwintig jaar later – nog te herinneren als de dag van gisteren. Omdat haar mama, ooms en tantes de geboortedag van hun moeder elk jaar gedenken, was de laatste verrassing van het bruidspaar op deze dag voor hen. De bruid deelde kleine boeketjes uit aan haar mama, ooms en tantes; de kinderen van oma. Ze vroeg hen om de bloemen op de rivier te laten drijven. Met tranen in hun ogen namen ze de bloemen aan en liepen naar het water. Het was een prachtig moment waarop de boeketjes werden meegevoerd door de stroming van het water terwijl oma’s kleindochter en haar lief elkaar het ja-ik-wil-woord gaven.