Maand: januari 2014

Lucky op Ter Werve

De herfst begon voor mij met een prachtige dag! Landgoed Te Werve straalde rust en elegantie uit, in het late middagzonnetje. Terwijl de steentjes van het grindpad knisperden onder mijn schoenen, zag ik in de verte het bruidspaar met hun gasten op het gazon poseren voor de fotograaf.  Een gevoel van blijdschap en betrokkenheid overviel me direct. Een vrolijk gezelschap, dat heel enthousiast allerlei grappige, stoere poses aannam voor de groepsfoto’s. Verrassend hoe de verschillende tinten groen van jurkjes, schoenen en stropdassen met elkaar combineerden.

Inmiddels was ik binnen en had ik de trouwzaal van het schitterende gebouw betreden. Van daar uit had ik perfect uitzicht op de fotoshoot, buiten op het gazon en terras. De terrasdeuren waren geopend, dus ik kon het schouwspel dat zich buiten voltrok, feilloos volgen. Alle heren droegen de bruid letterlijk en figuurlijk op handen. Ik hoorde haar een gilletje van schrik uitten, toen ze van de grond werd getild. Alle dames werden vervolgens vereeuwigd aan de zijde van de bruidegom, die -heel schattig- een beetje verlegen oogde door zoveel vrouwelijke aandacht.

De trouwzaal straalt zonder meer één en al charme uit, door het bruidspaar nog eens benadrukt door de versieringen die ze hadden aangebracht. Romantische kleine boeketten in glazen vaasjes waren bevestigd aan de stoelen langs het looppad.  Op de stoelen lagen tissues met een –uiteraard- groen label  ‘voor de vreugdetranen’ op de gasten te wachten. Trossen groene en witte ballonnen maakten de styling helemaal compleet, het was schitterend!

De ceremonie startte met de binnenkomst van de bruidegom, onder luid applaus van de gasten. En wat zag ik hem verliefd kijken naar zijn bruid, die daarna aan de arm van haar vader de trouwzaal in liep. Het nummer ‘Lucky’ van Jason Mraz  klonk onderwijl, de bruid zong de tekst een stukje mee.

Een vrolijk welkom voor bruid en bruidegom en ook extra aandacht voor opa,  die twee dagen eerder de leeftijd van 90 jaren had bereikt. Ik vertelde daarna het grappige verhaal van hun ontmoeting en de passionele liefdesrelatie die daaruit voortkwam. Ouders en getuigen had ik ook mogen benaderen, dus hun verhalen had ik natuurlijk ook in de toespraak verwerkt. Een feest van herkenning, het bruidspaar genoot zichtbaar van alle anekdotes.  Zelf prijsde ik me weer gelukkig dat ik deelgenoot mocht zijn in dit belangrijke moment  in hun leven van het bruidspaar. Jubelende tenen in mijn trouwambtenaar-pumps.

Bruid en bruidegom hadden zelf een trouwbelofte geschreven. Heel persoonlijk en origineel, in hun eigen woorden de redenen waarom zij elkaar voor geen goud meer willen missen. Zoals in films wel gebruikelijk is, las ik hun belofte aan elkaar voor, zodat ze de woorden konden herhalen. Vervolgens klonk het ja-woord van beiden en startte de muziek op het moment dat ze elkaar kusten.  De hoofdrol in deze romantische ‘film’ vervulden ze zeker met flair!

Wij, toeschouwers, reageerden opgetogen lachend en joelend op het zoenende bruidspaar. Een heerlijk moment van ontlading! De trouwringen werden door de moeder van de bruid aangereikt op een uniek robuust houten plankje. Daar waren met kleine spijkertjes twee harten op gevormd, die zorgvuldig waren omwikkeld door –uiteraard- groene linten. Ook dit getuigde weer van de aandacht voor details én het creatieve talent van het bruidspaar.

Met het ondertekenen van de trouwakte eindigde de ceremonie. Het bruidspaar verliet de trouwzaal omgeven door glanzende zeepbellen, die de gasten over hen lieten neerdalen. De bruid danste de zaal uit, het boeket hief ze hoog in de lucht, een uiting van pure blijdschap.

‘I’m lucky I’m in love with my best friend’ zonder enige twijfel van toepassing op dit dolverliefde echtpaar!