Grootouders verwarmen trouwringen
Op een fraaie voorjaarsdag maakte ik kennis met een inspirerend aanstaand bruidspaar. Ze vertelden dat zij ze heel blij waren dat alle grootouders de ceremonie zouden bijwonen. Vier echtparen die vele jaren gelukkig waren met elkaar, geweldig en ook redelijk uniek!
Fantastische voorbeelden van een gelukkig huwelijksleven, de reden waarom het bruidspaar daar in het bijzonder aandacht aan wilde besteden. Trouwfoto’s van ouders en grootouders zouden in de ontvangstruimte in de Oranjerie worden geplaatst, voorzien van namen en trouwdata. ‘Samen met onze ouders vertegenwoordigen onze opa’s en oma’s in totaal meer dan driehonderd jaar huwelijksgeluk’ vertelde de bruid me trots.
We bespraken de mogelijkheden om ook tijdens de ceremonie aandacht te besteden aan de aanwezigheid van alle grootouders. Allen eind tachtig en begin negentig jaar oud, wilden de opa’s en oma’s niets missen van het moment waarop hun kleindochter en –zoon met elkaar verbonden zouden worden.
Eind mei mocht ik in de Hortus Botanicus in Leiden deze twee geliefden het ja-woord vragen. De Oranjerie is prachtig gerestaureerd; vanachter de bijzondere bomen op het terras valt het licht door de hoge ramen naar binnen. Het strijkkwartet speelde de Bruiloftsmars van Mendelssohn toen de stijlvol geklede bruidgom de ruimte betrad. Gevolgd door zijn stralende bruid aan de arm van haar zichtbaar geëmotioneerde vader. Gezeten op het trouwbankje keken ze liefdevol naar elkaar, luisterden opgetogen naar hun eigen trouwverhaal wat ik mocht vertellen en pinkten soms een traantje weg. Ze genoten duidelijk van het moment en van de aandacht die hun lieve familie en vrienden voor hen hadden.
Het meest plechtige moment van de ceremonie brak aan en ik verbond bruid en bruidegom nadat zij beiden een liefdevol ‘ja’ hadden geantwoord op de trouwvraag. Ze zoenden elkaar hartstochtelijk ter bezegeling van hun geluk. Een vreugdevol moment, de gasten en ik applaudisseerden enthousiast.
Ik mocht de gasten vertellen hoe verheugd en trots het bruidspaar was met de aanwezigheid van al die lieve oudjes. Daarom mocht ik de opa’s en oma’s een verzoek doen. Het prachtige houten doosje wat de trouwringen bevatte, werd aan het eerste stel grootouders overhandigd. Zo kregen zij alle acht de gelegenheid om de trouwringen van hun kleinkinderen te versterken door hun wens, gedachte of gebed. Ze stonden op, legden hun handen over de ringen en sloten de ogen in een kort momentje ter concentratie.
Met ingehouden adem en een brok in onze keel van ontroering, zagen we allemaal hoe het doosje met de ringen door alle grootouders met grote zorgvuldigheid werd gedragen. Met gesloten ogen en zacht gefluister gaven ze met veel liefde gehoor aan de wens van het bruidspaar.
Bruid en bruidegom deden elkaar hun trouwbelofte waarna ze elkaar vervolgens de ring om de vinger schoven. De warmte, wijsheid en het geluk van hun opa’s en oma’s zullen ze voor altijd met zich meedragen in de ring die zoveel liefde symboliseert!
.
