Strand
Hun eerste échte date was een bezoekje aan het stand geweest. Tijdens die eerste dag samen wisten ze meteen dat ze met elkaar verder door het leven wilden gaan. Daarom wilden ze ook heel graag trouwen aan het strand, de plek waar het allemaal was begonnen. Geen grote bruiloft in Scheveningen, Hoek van Holland of Noordwijk, maar een trouwdag met feestje aan het strand langs de rivier van hun eigen stad.
Verrassingen
Het werd een trouwdag vol verrassingen! Voor mijzelf begon dat op de avond van de kennismaking en tevens ceremoniebespreking. Op mijn fiets arriveerde ik op het adres wat mij was gemaild. In de straat waar bruidegom, bruid en haar puberzoon samen bleken te wonen met haar ouders. Een gezellige familie. Nadat ik had aangebeld werd de voordeur met een zwierig gebaar geopend en verwelkomde een enthousiaste Golden retriever mij, gevolgd door de bruidegom die met een heerlijk Schots accent de hoop uitsprak dat ik Engels versta. Zeker wel, al vormde het Schots soms een extra uitdaging.
Speciaal voor mijn komst had mama taart gemaakt, dus voorzien van kop koffie en een flinke punt kwarktaart luisterde ik naar de plannen voor de grote dag. Ze vertelden het verhaal van hun ontmoeting, hun leven samen binnen het gezin, de geweldige band tussen stiefvader en -zoon en ook vooral over de vreugde die ze in elkaars leven brengen. ‘We joke, we laugh and we are strong together’ verklaarde de bruidegom vol trots.
Samen met mama bespraken we hoe de ceremonie aan het strand vorm zou krijgen. Althans, ze wilden er gedrieën wel iets over vertellen, maar de details zou ik van ieder afzonderlijk horen. Geheime plannen voor de bruid, de bruidegom én voor mama. Zoveel verrassingen maakten me nieuwsgierig maar ook alert, want de organisatie van zoveel individuele plannen zou best eens heel spannend kunnen worden. Met alle geheime plannen in mijn hoofd en notities in mijn schrijfblok fietste ik na afloop weer naar huis.
Ja ik wil
Na een aantal dagen met fikse zomerbuien, was het gelukkig droog op de trouwdag. Dus ook deze keer kon ik op mijn fiets naar de bestemming; het strandje in het centrum van onze stad. Zoals de bruidegom me vooraf had uitgelegd, stonden de witte stoeltjes als verrassing voor de bruid écht op het strand en niet op het terras. Langs het kleine prieeltje bewogen vrolijk gekleurde ballonen zachtjes in de wind en aan het nabijgelegen volleybalnet was een lange rij vlaggetjes bevestigd. Terwijl de gasten arriveerden repeteerde de bruidegom nog even met de bode en mij wat het antwoord was op de vraag die ik hem zou gaan stellen. ‘Ja, ik wil’ zou hij zeggen en hij herhaalde de woorden een aantal keren als een liefdevolle mantra overgoten met een onvervalst Schots sausje.
First sight
De ceremonie kon beginnen want op de kleine boulevard langs het strand verschenen in een heuse USA Highway Patrol Car de bruid en haar zoon. De verrassing voor de bruidegom, wiens hart sneller gaat kloppen van dit soort speciale auto’s. Terwijl een jongeman in traditioneel Schots kostuum de doedelzak bespeelde, liep de bruid over het pad van zandkorrels naar haar bruidegom. De tranen glansden in hun ogen toen ze elkaar ontroerd aankeken en kusten. Hand in hand stonden ze tegenover mij en luisterden ontspannen hoe ik hun liefdesverhaal verwoordde. Er werd veel gelachen! Helemaal conform het motto van dit vrolijke stel.
Oma’s verjaarsdagsbloemen
Vlak voor het ja-ik-wil vertelde ik de gasten waarom de datum van de trouwdag een bijzondere dag was. Het was namelijk de verjaardag van de overleden oma van de bruid. De oma waar ze zulke fijne momenten mee had gedeeld, waaronder de memorabele dag waarop oma destijds was hertrouwd. Als negenjarige mocht zij oma’s bruidsmeisje zijn en dat wist ze zich nu – zo’n vijfentwintig jaar later – nog te herinneren als de dag van gisteren. Omdat haar mama, ooms en tantes de geboortedag van hun moeder elk jaar gedenken, was de laatste verrassing van het bruidspaar op deze dag voor hen. De bruid deelde kleine boeketjes uit aan haar mama, ooms en tantes; de kinderen van oma. Ze vroeg hen om de bloemen op de rivier te laten drijven. Met tranen in hun ogen namen ze de bloemen aan en liepen naar het water. Het was een prachtig moment waarop de boeketjes werden meegevoerd door de stroming van het water terwijl oma’s kleindochter en haar lief elkaar het ja-ik-wil-woord gaven.