Herbevestiging huwelijk

Bijna vijftien jaar waren ze getrouwd, toen ik deelgenoot werd van het zorgvuldig uitgedachte plan van de enthousiaste echtgenote. Een hervestiging van hun huwelijk! Op een zonovergoten terras vertelde ze me hoe hun huwelijksvoltrekking destijds was verlopen. Hij had jaren lang de wens gehad om te trouwen, maar zij zag eigenlijk nooit de meerwaarde van zo’n boterbriefje. Ze had hem ooit wel toevertrouwd dat ze alleen wilde denken over trouwen, als haar beide ouders bij de plechtigheid aanwezig zouden zijn. Het leek er echter nooit van te komen, samen hadden ze inmiddels twee mooie kinderen gekregen en dus had een huwelijk geen prioriteit. Het leek lange tijd voor altijd een droom te blijven.

Toch deed hij haar een aanzoek, onder de verdrietige omstandigheden van het naderende overlijden van haar moeder. Ondanks haar verdriet, realiseerde zij zich daardoor hoe sterk zijn verlangen was om elkaar het jawoord te geven. Later in die januarimaand trouwden ze. Een sobere ceremonie, in een heel klein gezelschap. Het werd een ingetogen gebeurtenis, want helaas kon háár wens niet meer in vervulling gaan. Haar moeder was een aantal dagen na het huwelijksaanzoek al overleden.

Die zomer vierden ze hun verbintenis met een gezellige BBQ, waarvoor ze vrienden en familie uitnodigden. Het werd een leuke avond, waarmee ze hun liefde vierden. Hij was blij dat ze uiteindelijk toch zijn vrouw was geworden, al was hun trouwdag niet zo verlopen zoals hij altijd had gehoopt. Geen feestelijke ceremonie, geen trouwjurk, geen mooie auto waarmee ze bij het stadhuis zouden arriveren.

 In de jaren die volgden, kwam dat soms weer eens ter sprake en voelde zij zijn teleurstelling. ‘Daarom stap ik nu voor één keer uit mijn comfortzone!’ vertelde ze me heel stoer, toen we haar plannen bespraken op dat terras. Omdat ze zoveel van hem houdt, wilde ze hem alsnog verrassen met de trouwdag van zijn dromen. De herbevestiging van hun huwelijk.

Maanden van voorbereiding ging vooraf aan die dag waarop zij vijftien jaar getrouwd zouden zijn, want dát zou de dag van de herbevestiging gaan worden. Een aantal vrienden en familieleden werden betrokken in haar complot. Hun zoon liet een trouwpak voor zijn vader maken, hun dochter regelde het bruidsboeket.

Eindelijk brak die zaterdag dan aan! In zijn agenda stond een weekendje weg genoteerd. En terwijl het gezin genoot van het ontbijt, verscheen een vriend die met één zinnetje een streep leek te trekken door de weekendplannen. ‘Ik neem je mee’  vertelde hij hem. ‘Maar we hebben plannen voor het weekend’ was zijn verontruste antwoord. Hij zag niet dat er werd geknipoogd naar de anderen. ‘Ik breng je op tijd terug’ was het antwoord van de vriend. Nadat hij zijn mobiele telefoon –conform het verzoek- aan zij vrouw had overhandigd, liet hij zich lachend meevoeren. Terwijl thuis iedereen vervolgens in actie kwam, reed hij met de vriend mee naar huis. Hij was benieuwd welke verrassing hem te wachten stond.

Samen met de bode ontving ik die middag in het stadhuis een ietwat nerveuze bruid. We loodsten haar via de achteringang heimelijk naar binnen. Samen met alle blije gasten, wachtten we vervolgens in de trouwzaal, spannend! De bruidegom kon elk moment arriveren.

De trouwauto, de fraaie Audi van de vriend, stopte recht voor de ingang. Geblinddoekt liep hij aan de arm van zijn vriend de hal van het stadhuis in. Muisstil waren wij, in de trouwzaal. De klikjes van het fotograferen trokken zijn aandacht: ‘ik hoor dat er foto’s worden gemaakt!’ Het zachte gegniffel van de gasten was hoorbaar en hij vroeg lachend waar hij was beland. Zijn vrouw speldde hem de corsage op en ik zag aan zijn mimiek dat hij besefte wat er gebeurde. Het mooiste moment brak aan; de blinddoek werd verwijderd en daar stond ze! Zijn geweldig lieve vrouw in haar witte bruidsjurk, met een glimlach op haar gezicht om nooit meer te vergeten!