Trouwen in de schaapskooi

Zomerstorm!

Zaadbollen van de paardenbloem illustreerden hun trouwkaart … als je alle zaden de wijde wereld in kunt blazen dan mag je een wens doen! Maar de zomerstorm die op deze zaterdag over ons land raasde, blies niet alleen de zaden in de lucht, maar ook hun grote wens om elkaar in het bos het ja-woord te geven. Vijf jaren waren verstreken na het aanzoek, omdat ze in België geen bijzonder plekje konden vinden waar ze die speciale dag wilden vieren. En nu, uitgerekend op hun trouwdag was er een zeldzame storm midden in de zomermaand, die hun wens alsnog liet verwaaien.

Maar hun droom om officieel met elkaar verbonden te worden ging wèl in vervulling! Aan de arm van zijn trotse moeder liep hij over de juten loper die het hooi op de vloer bedekte, naar het trouwbankje. Een enorme vaas vol zomerbloemen flankeerde het bankje en aan het prieel van berkentakken bungelden kleine glazen vaasjes met vrolijke bloemen in de lucht. De achtergrond werd gevormd door metershoge houten deuren, waarachter het groene grasland schuil ging.

Terwijl de bevriende saxofoniste zorgde voor een muzikale omlijsting, stapte de prachtige bruid de schaapskooi binnen aan de arm van haar vader. De grote trots van het bruidspaar, het driejarig dochtertje, huppelde in haar witte jurkje mee aan de hand van haar voke. Haar boeketje bewoog vrolijk met haar mee op het ritme van haar sprongetjes. De enthousiaste gasten namen plaats op de witte klapstoeltjes die waren opgesteld op de met hooi bedekte vloer,  onder het enorm hoge balkenplafond van de schuur.

Hun liefdesverhaal stond centraal tijdens de ceremonie. De ontmoeting lang geleden van twee jonge mensen in het Turnhoutse uitgaansleven,  de ontwikkelingen van hun romance en de geboorte van hun kleine meisje. Hun toekomstdromen en –wensen werden uitgesproken. Hun liefde voor elkaar, die op deze dag ongetwijfeld nog verder zou groeien … als een wensboom in het bos, gevoed door de regendruppels.

Na hun ja-woord applaudisseerden alle gasten tijdens een liefdevolle kus en een warme omhelzing, het bruidspaar straalde van geluk. Ringen werden om de vingers geschoven en de akte werd ondertekend door het bruidspaar en de twee lieve zussen. Het kleine meisje bevestigde de verbintenis tussen haar papa en mama met een vingerafdruk. Trots lachend en helemaal niet verlegen duwde ze haar vingertje op het inktkussen en bewonderde vervolgens het resultaat van de afdruk op het papier.

Gedrieën openden ze vervolgens het doosje om de kleurige vlinders los te laten. Een symbool van hun vreugde, vrije zielen en verbintenis met elkaar. De vlinders vlogen hun vrijheid tegemoet door de geopende deuren,  landden op de hand van de bruid en de geurende bloemen die hen omgaven. De flessen bubbels werden ontkurkt om te proosten, samen met hun gasten. Gelukwensen, zoenen en lieve woorden voor het bruidspaar om hen te feliciteren met deze verbintenis.  Alle geluk van de wereld werd hen toegewenst ‘tot hun grijze, oude dagen een topkoppel’ zoals één van de zussen verwoordde.

Tijd om in gedachten alle paardenbloemzaden van hun steeltje te blazen, zodat de zomerstorm al hun wensen meevoert en laat belanden tussen de grassprieten in het weiland en de ruisende boombladeren in het bos.

Fotografie: Youri Claessens