Zomerstorm!

Zaadbollen van de paardenbloem illustreerden hun trouwkaart … als je alle zaden de wijde wereld in kunt blazen dan mag je een wens doen! Maar de zomerstorm die op deze zaterdag over ons land raasde, blies niet alleen de zaden in de lucht, maar ook hun grote wens om elkaar in het bos het ja-woord te geven. Vijf jaren waren verstreken na het aanzoek, omdat ze in België geen bijzonder plekje konden vinden waar ze die speciale dag wilden vieren. En nu, uitgerekend op hun trouwdag was er een zeldzame storm midden in de zomermaand, die hun wens alsnog liet verwaaien.

Maar hun droom om officieel met elkaar verbonden te worden ging wèl in vervulling! Aan de arm van zijn trotse moeder liep hij over de juten loper die het hooi op de vloer bedekte, naar het trouwbankje. Een enorme vaas vol zomerbloemen flankeerde het bankje en aan het prieel van berkentakken bungelden kleine glazen vaasjes met vrolijke bloemen in de lucht. De achtergrond werd gevormd door metershoge houten deuren, waarachter het groene grasland schuil ging.

Terwijl de bevriende saxofoniste zorgde voor een muzikale omlijsting, stapte de prachtige bruid de schaapskooi binnen aan de arm van haar vader. De grote trots van het bruidspaar, het driejarig dochtertje, huppelde in haar witte jurkje mee aan de hand van haar voke. Haar boeketje bewoog vrolijk met haar mee op het ritme van haar sprongetjes. De enthousiaste gasten namen plaats op de witte klapstoeltjes die waren opgesteld op de met hooi bedekte vloer,  onder het enorm hoge balkenplafond van de schuur.

Hun liefdesverhaal stond centraal tijdens de ceremonie. De ontmoeting lang geleden van twee jonge mensen in het Turnhoutse uitgaansleven,  de ontwikkelingen van hun romance en de geboorte van hun kleine meisje. Hun toekomstdromen en –wensen werden uitgesproken. Hun liefde voor elkaar, die op deze dag ongetwijfeld nog verder zou groeien … als een wensboom in het bos, gevoed door de regendruppels.

Na hun ja-woord applaudisseerden alle gasten tijdens een liefdevolle kus en een warme omhelzing, het bruidspaar straalde van geluk. Ringen werden om de vingers geschoven en de akte werd ondertekend door het bruidspaar en de twee lieve zussen. Het kleine meisje bevestigde de verbintenis tussen haar papa en mama met een vingerafdruk. Trots lachend en helemaal niet verlegen duwde ze haar vingertje op het inktkussen en bewonderde vervolgens het resultaat van de afdruk op het papier.

Gedrieën openden ze vervolgens het doosje om de kleurige vlinders los te laten. Een symbool van hun vreugde, vrije zielen en verbintenis met elkaar. De vlinders vlogen hun vrijheid tegemoet door de geopende deuren,  landden op de hand van de bruid en de geurende bloemen die hen omgaven. De flessen bubbels werden ontkurkt om te proosten, samen met hun gasten. Gelukwensen, zoenen en lieve woorden voor het bruidspaar om hen te feliciteren met deze verbintenis.  Alle geluk van de wereld werd hen toegewenst ‘tot hun grijze, oude dagen een topkoppel’ zoals één van de zussen verwoordde.

Tijd om in gedachten alle paardenbloemzaden van hun steeltje te blazen, zodat de zomerstorm al hun wensen meevoert en laat belanden tussen de grassprieten in het weiland en de ruisende boombladeren in het bos.

Fotografie: Youri Claessens

Het werd al schemerig toen in het dorpje Bertrix, vlakbij de grens met Luxemburg, in reed op een regenachtige dinsdagavond. Kermis op het plein, ik zag lampjes in alle kleuren knipperen terwijl ik verder reed naar mijn bestemming Chateau des Termes, zo’n 10 kilometer buiten het dorp. Onverlichte landweggetjes leidden me langs hoge bomen,  het is er best al donker en redelijk verlaten. Gelukkig vertelt mijn navigatie waar ik heen moet en kan ik op het schermpje ook zien hoe de weg loopt.

Even later arriveer ik op een piepklein pleintje, omringd door een hotel en wat huizen. Daar zie ik ook een toegangspoort met een oprijlaan, die heel sfeervol is verlicht. In de verte ligt het Chateau, ik ben op plaats van bestemming!

Door de deur bovenaan het bordes komt de aanstaande bruid heel gastvrij naar buiten gelopen, ze heeft gezien dat ik er ben. Leuk om elkaar weer te zien, we begroeten elkaar enthousiast.

Binnen gekomen bewonder ik de mooie oude trap, die al is versierd met witte linten en roosjes, klaar voor de grote dag morgen. Terwijl ik door de gangen van het oude Chateau loop, op weg naar mijn kamer, kraken de planken zachtjes onder mijn voeten. Olieverfschilderijen en enorme spiegels in barok lijsten hangen in de hal op de eerste en tweede verdieping.  Mijn rit door het donkere bos is ongetwijfeld de aanleiding  geweest voor de gedachten die ik nu toch niet kan onderdrukken. Het  Chateau zou in mijn beleving zeker het decor kunnen vormen voor een verhaal van Agatha Christie. Een beetje spannend  vind ik het wel.

Mijn kamer is aan de voorzijde, ik kan de oprijlaan onderscheiden in het licht van de lantaarns buiten. Nu mijn spullen boven zijn, is het tijd om kennis te maken met familie en vrienden,  in de grote huiskamer. Daar heerst een gemoedelijke sfeer, iedereen ziet enorm uit naar de trouwdag, die de volgende dag zal aanbreken. Met het aanstaande bruidspaar drink ik nog een glaasje wijn en bespreken we dat ik hen morgen zal assisteren met de opstelling voor de ceremonie, op het terras in de achtertuin.

Vermoeid kruip ik vervolgens in mijn bed en luister nog even naar de geluiden in het huis. 35 Gasten die verdeeld over twee verdiepingen logeren zorgen natuurlijk altijd voor wat reuring.  De kindjes slapen inmiddels,  maar mijn buren hebben nog een gezellige conversatie. De buren aan de andere kant verbouwen hun kamer blijkbaar nog een beetje en ik hoor gelach verder op de gang. Dan is het stil, het Chateau en haar gasten zijn in diepe slaap.

De volgende morgen word ik gewekt door een kraaiende haan en een balkende ezel. Als ik de gordijnen open, zie ik dat de zon schijnt.  In het daglicht ziet het huis er nog even indrukwekkend uit,  maar wel een stuk vriendelijker dan gister, in het donker. Om 9 uur ontbijten we met z’n allen in de eetzaal en heb ik leuke gesprekken met een aantal vrienden van het bruidspaar.

Vervolgens worden de stoelen gepositioneerd, de ballonnen opgeblazen en testen we de geluidsinstallatie.  De bruid wordt intussen geassisteerd door  haar moeder en beste vriendinnen om  straks stralend naar buiten te komen. De bruidegom neemt een bad om even te kunnen relaxen. Eindelijk breekt dan het moment aan waarop we allemaal in de tuin zijn en samen met de bruidegom voor het eerst de prachtige bruid zien naderen. Aan de arm van haar vader loopt ze onder de rozenboog door naar haar stijlvolle bruidegom, die op haar wacht met een glimlach van oor tot oor.

In de toespraak zijn veel  toevoegingen door familie en vrienden verwerkt, het is een feest van herkenning als ik de  enthousiaste verhalen mag vertellen. Voor een speciaal ingepland muziekmomentje pauzeren we even. Niet Billy Joel zingt Just the way you are … maar de bruidegom heeft het lied heel professioneel ingezongen. De bruid is ontroerd en geniet van het moment. Lieve woorden die ze tenslotte tot elkaar  spreken maken duidelijk dat deze twee mensen voor geen goud meer zonder elkaar willen zijn.

Aan het einde van de middag rijd ik met een tevreden gevoel weer naar Nederland terug en geniet het bruidspaar met hun gasten nog van twee gezellige feestdagen in de Belgische Ardennen.