Carpe Diem
Carpe Diem
Haar vader beheerde een winkel waar hij van alles verkocht , in het dorpje langs de rivier de Waal. Van keukengerei tot jeans jasjes, van garen tot tuingereedschap, allerlei producten die hij kon overnemen vanuit faillissementen.
Hij was zelfstandig ondernemer, werkte hard om met zijn klussenbedrijf een inkomen te genereren. Een bezoekje aan de winkel in het dorp leverde vaak een schat aan waardevolle, bruikbare spullen op, dus hij kwam regelmatig speuren naar nieuwe producten. Wat aanvankelijk begon met een alledaags praatje met de eigenaar van de winkel, groeide op den duur uit tot een vriendschap tussen beide mannen.
Hun families behoorden bovendien tot dezelfde geloofsgemeenschap, zodoende ontmoetten ze elkaar ook op andere plaatsen dan de winkel. Als vanzelf ontstond er ook contact tussen de andere familieleden, een steeds hechtere vriendschapsband was het gevolg. De dochter van de winkelier woonde langere tijd in het buitenland, maar keerde toch weer terug naar de woonplaats van haar ouders, het vertrouwde dorpje. Natuurlijk herkende ze de voormalig klant van haar vader, ze was immers voor haar vertrek vaak in de winkel te vinden geweest om haar vader te helpen.
Intussen werd zijn klussenbedrijf even stil gelegd om het volk van God te gaan ondersteunen in Israël. Een reis naar het Oosten om voor een periode van zo’n anderhalve maand te dienen in het Israëlische leger, zelf een steentje bij te dragen. Gedurende die periode van zijn afwezigheid, mocht zij zijn auto lenen. Die stond immers toch stil en zij was er enorm mee geholpen dat ze zich tijdelijk gemakkelijker kon verplaatsen. Ze maakte dankbaar gebruik van zijn aanbod. Natuurlijk haalde ze hem op van het station, toen hij met de trein weer arriveerde na zijn verblijf in Israël. Met zijn eigen auto uiteraard. En toen ze elkaar daar weer zagen op het perron, elkaar omhelsden, voelden ze het allebei … hun harten maakten een sprongetje van vreugde!
Ze spraken die gevoelens niet naar elkaar uit, waren er eigenlijk wel een beetje van geschrokken … zo onverwachts. Later in ie week leek het gezellig om samen een avondje uit te gaan, er was inmiddels een leuke vriendschap ontstaan sinds hun hernieuwde kennismaking. Op dat moment wisten ze nog niet van elkaar wat ze beiden hadden gevoeld op het treinstation, ongewis van het feit dat ze elkaar zo hadden weten te raken. Het werd een fantastische avond uit, waarop hun gevoelens heel duidelijk werden. Er was geen ontkomen meer aan, de vonk sloeg over en ze waren verliefd!
Zo ontstond heel voorzichtig een relatie tussen beiden. Ze realiseerden zich terdege dat hun liefde voor elkaar niet voor iedereen even vanzelfsprekend was. Een leeftijdsverschil van 31 jaren zorgde voor bezorgde twijfels bij hun naaste familieleden. Voor hen zelf was het wel heel duidelijk , ze wisten meteen dat ze voor elkaar bestemd waren. En natuurlijk spraken ze samen ook over de toekomst … Maar wat ze voor elkaar voelden was onvermijdelijk; echte liefde!
‘Carpe Diem’ werd de lijfspreuk van het verliefde stel ‘pluk de dag’ dat is belangrijk!
Aan mij de eer om hen in de echt te verbinden. Omringd door zijn kinderen en kleinkinderen, haar ouders en wat dierbare vrienden beloofden zij elkaar eeuwige trouw.