Tips

Trouwgelofte of VOW
Droom jij al weg bij de gedachte aan dat ultiem romantische moment waarin jij jouw trouwgelofte uitspreekt? Hét moment vlak voor jullie het ja-woord uitspreken en jullie liefde voor eeuwig wordt bevestigd? Misschien weet je al heel lang wat je wil zeggen, hebben die woorden zich al gevormd in jouw gedachten. De momenten waarop jij voelde dat jullie liefde intens, puur en onvoorwaardelijk is. Perfect! Die woorden zullen over jouw lippen stromen, ook als de zenuwen een beetje hoorbaar zullen zijn in jouw stem.

Toch wel spannend?
Maar niet iedereen ziet uit naar dit moment. Je wilt je lief natuurlijk niet teleurstellen, maar eigenlijk krijg jij het al benauwd als je denkt aan dat moment waarop alle aandacht is gericht op jouw woorden. Wanneer het jouw beurt is en alle ogen én oren zich op jou richten. Worden je handen al een beetje klam als je er aan denkt? Dan is het tijd om jouw twijfels kenbaar te maken en samen te zoeken naar een oplossing waar je allebei blij van wordt! Samen ontspannen genieten van de ceremonie is wat je het liefste wil, toch? Op je gemak opzij kijken naar de allermooiste, die zachtjes in je hand knijpt. Lachen samen met de gasten om die hilarische herinneringen die worden vertelt.  Ontroerd raken door wat je lief zachtjes in je oor fluistert.

Emoties van puur geluk
Als trouwambtenaar weet ik natuurlijk uit ervaring dat het officiële deel van de ceremonie altijd spannend is, hoe relaxt je vooraf ook denkt te zijn. Veel traantjes worden weggepinkt, de emoties van dat intieme moment raken je diep. Je hart maakt een sprongetje van puur geluk en je ogen glanzen van blijdschap. Als je stem verraadt wat wij allemaal zien, is het soms onmogelijk om de woorden die jouw liefde beschrijven over je trillende lippen te krijgen.

Hulp en alternatieven
Gelukkig is een kleine aanpassing soms al voldoende om je te helpen. Met een beetje hulp voel jij je misschien meer zelfverzekerd en sterk.

Maar geen nood als je écht niet zelf wil spreken. Er zijn prachtige alternatieven waardoor jouw gevoelens, meest memorabele momenten, toekomstwensen of beloften toch worden uitgesproken. Op de wijze die jullie samen plezierig vinden én perfect bij jullie past. Laat je inspireren en kies een vorm die jullie aanspreekt. Maak er samen een onvergetelijk moment van. Uniek, bijzonder én heel persoonlijk!

Foto boven: Studio Memoire
Foto onder: privé

Tijd voor taart! Na jullie ja-woord is het hoogste tijd om jullie liefde te gaan vieren.
Verrukkelijke taart én een toost met bruisende bubbels om jullie kersverse status als echtgenoten in te luiden. Het bruidspaar vraagt mij vooraf vaak of ik nog blijf om dat feestelijke moment mee te beleven. Deze snoepkont is graag van de partij. Na de ceremonie blijf ik sowieso altijd even, omdat ik eerst familie en vrienden de mogelijkheid wil bieden om het paar te feliciteren. Als dat mag onder het genot van een taartje, vind ik dat heerlijk!

Hoe plannen jullie dat bijzondere moment? Starten jullie met de toost of wordt eerst de  taart aangesneden? Vragen jullie iemand om die toost uit te brengen of speecht een van jullie zelf?
Staan ouders, getuigen, broers en zussen vol ongeduld te trappelen om jullie te mogen omhelzen?
Is het dan handiger om eerst ruimte te geven voor de felicitaties?

De volgorde voor taart, toost en gelukwensen is wél een puntje van aandacht wat soms wordt vergeten. Vaak helemaal niet erg hoor, want dan lost het zich natuurlijk vanzelf op. Maar dan kun je het treffen, dat je wel erg lang moet wachten tot je een stukje van die zalige taart kunt proeven.  Want als tachtig enthousiaste familieleden en vrienden jullie eerst allemaal willen feliciteren, staat de taart zomaar twintig minuten te wachten om te worden aangesneden. Denk er vooraf dus even over na, wat voor jullie de meest praktische oplossing is.

Vaak start dit moment met de toost en worden de champagneglazen al uitgedeeld aan de gasten, voor het bruidspaar is teruggekeerd van hun korte momentje samen. Als het dan zo’n prachtige zomerdag is geworden waar jullie vooraf al maanden van droomden, is er een risico dat de glazen al leeg zijn voor de toost wordt uitgebracht. Dat gaat haast ongemerkt, als je na een ceremonie toe bent aan een drankje en gezellig staat te kletsen met de oom die je al lang niet hebt gezien. Handig om jullie ceremoniemeester dan vooraf te laten vertellen dat er een slokje over moet blijven tot jullie zijn gearriveerd.

Met veel plezier wil ik een toost uitbrengen op jullie geluk en toekomstdromen, geen enkel probleem. Maar eigenlijk is dat voor een vader, getuige of vriend toch een eervolle taak? Vraag voor  jullie grote dag aanbreekt vast of hij/ zij het leuk vindt om jullie op dat bijzondere moment toe te spreken. Daarmee voorkomen jullie dat op het toost moment niemand anders dan jullie trouwambtenaar het woord durft te nemen! Zelf jullie gasten toespreken als de glazen worden geheven is absoluut ook een goede optie. Een uitdaging voor de stoere bruid of bruidegom!

Fotografie: Landerd Fotografie & Karin van de Ven

Zaterdagmorgen, ik ben alweer veel te vroeg wakker. Vandaag, bijna drie maanden na het overlijden van mijn allerliefste, ga ik met twee super lieve mensen hun trouwceremonie bespreken. Het contact tussen het aanstaande bruidspaar en mij ontstond in de onzekere periode van zijn verblijf in het ziekenhuis, de kennismaking was niet lang na de crematie.

Ik rijd naar Breda en probeer me te concentreren op het verkeer. De radio gaat uit, stilte is beter. De geliefden wonen in het centrum, de plek waar mijn lief en ik soms rondslenterden op een mooie zondagmiddag. De kerktoren rijst uit boven de nog rustige stad, ik nader mijn bestemming.

Wat een lieve ontvangst, als ik de trap naar hun appartement heb beklommen. Ze omhelzen me, een warm welkom in hun woning én hun leven. Het voelt goed, geeft me vertrouwen. De woonkamer biedt uitzicht op de achterzijde van de winkelstraat, de vele dakterrasjes en kleine tuintjes. Bluesmuziek klinkt op de achtergrond, ik zie dat ze gebruik maken van een pick-up. Ze vertellen over hun ochtendritueel waarin de LP’s een prominente rol hebben. Elke ochtend start met het drinken van een kopje koffie samen, voor ze aan het werk gaan. Ze bespreken de planning voor de dag en genieten samen van de muziek.

Omdat ze zich herinnerden dat ik cappuccino dronk tijdens onze ontmoeting, hebben ze speciaal verse melk gekocht. Het ontroert me. Terwijl ik voorzichtig proef van de schuimlaag die ze zorgvuldig met kaneel heeft bestrooid, vraagt ze hoe ik de feestdagen heb beleefd. Stoer, dat ze dat gewoon doet! Niet iedereen durft die confrontatie aan, daar heb ik overigens wel begrip voor. Maar hoe mooi is het dan, dat ze mensen wél willen weten hoe die moeilijke periode is verlopen?

Ze luisteren aandachtig naar mijn relaas, tonen begrip. Daardoor voel ik me enorm gesteund. Het vertrouwde, enthousiaste gevoel overvalt me weer; dit is wat ik zo mooi vind ontmoetingen als deze! Ik kan me verplaatsen in het verhaal van hun leven, hun liefde en toekomstdromen. Even doet het diep van binnen pijn als ze vertellen over hun gevoelens voor elkaar, de essentie van hun onvoorwaardelijke liefde. Herkenning, het gemis is op zo’n moment overweldigend. Toch ben ik sterk, want de liefde die zij omschrijven herken ik ook feilloos. Die zes jaren waarin we zo gelukkig waren en zielsveel van elkaar hielden, zijn me zo dierbaar. Dát gevoel wil ik vooral vasthouden!

Met mijn aantekeningen over hun liefdesverhaal onder m’n arm, neem ik aan het begin van de middag afscheid. Het wordt een mooie ceremonie, daar zijn we alle drie van overtuigd. Ik mag hún verhaal gaan vertellen. En dat doe ik met heel veel liefde, omdat ik weet hoe onvoorwaardelijke liefde voelt!

Ik ga op reis en neem mee …. Heel veel boeken, (helemaal zelf geupload op mijn Ereader), zonnebrand, tegenwoordig ook een leesbril én m´n tablet.

Gedachten uitwerken kan ik namelijk niet laten, gelukkig weet m´n lief dat ook. Zojuist zijn de eerste 48 uren vakantie verstreken. Ik keek uit over de azuurblauwe zee vanaf het comfortabele strandbed, vanonder de parasol. Ik mag namelijk niet als pinda terugkomen, heeft mijn moeder me nog gesmst. ´Jij kan zo vreselijk vies bruin worden´ zei ze vroeger altijd al. De genen van mijn vader, constateerde ze dan enigszins jaloers. Ik ga de pinda zeker inhalen qua teint, dat is nu al zeker. Bijna twee boeken uit gelezen, gesprekjes met  mede vakantiegangers, heerlijk gegeten én zelfs uitgeslapen vanmorgen!

Maar nu laten de verhalen in m´n hoofd zich niet langer opsluiten achter dat speciale deurtje. De scharnieren kraken, het slot heeft het begeven. Langs het zwembad, met uitzicht op de poolbar waar relaxte loungemuziek klinkt,  denk ik aan alle indrukwekkende momenten die ik al heb mogen ervaren in dit seizoen, de gesprekken die ik heb gevoerd én de nieuwe ideeën die weer zijn opgeborreld.

Mijn vingers vliegen over het toetsenbord, ik ben helemaal in m’n element. Vakantie brengt rust, dat is heerlijk. Het inspireert me ook enorm, want ik bedenk me hoe de Griekse sfeer prachtig zou kunnen worden vertaald naar een buitenbruiloft. Op een zwoele zomerse dag in Nederland zouden de oranje  regisseur stoeltjes prachtig kleuren bij het blauwe zwemwater. Withouten parasols, exotische bloemen en olijfbomen, écht een mediterraan gevoel.

En terwijl ik een slokje ijskoude rosé proef, typ ik het liefdesverhaal van een bruidspaar wat ik vorige maand heb mogen verbinden. Midden in het bos, tussen de wuivende graspollen en de ritselende boomblaadjes. Ook heel mooi, bohemian vintage, waanzinnig vormgegeven.

Ik ga op reis en ik neem mee … memorabele momenten, hartverwarmende liefdesverhalen en heel veel energie om me weer in een nieuw avontuur te storten.

Praatpaal te koop! Sinds ik het nieuws heb gehoord dat Rijkswaterstaat deze iconen verkoopt, spookt het idee door mijn hoofd dat ik een exemplaar wil hebben. ‘Wat zou je daar mee willen doen?’ vragen zowel mijn lief als m’n tweelingzoons,  met de onmiskenbare ondertoon die verraadt dat ze het een bizarre gedachte vinden.

Het antwoord weet ik zelf ook nog niet helemaal. Misschien komt het doordat ik een verbinding voel met deze kanariegele palen met ‘konijnenoren’. Niet omdat ik zo’n gevederde zangkunstenaar of wollig knuffelbeestje ambieer. Maar als trouwambtenaar & ceremoniespreker van 1.80 lang, bén ik natuurlijk een praatpaal. Als ik dan ook nog verschijn op kleurige pumps, echte paalhakken, is het plaatje compleet, toch?

Zo’n praatpaal is natuurlijk ook een luisterpaal! 57 Jaar lang stonden deze gele blikvangers langs onze snelwegen, ik ben er mee opgegroeid. Zelf had ik altijd geluk, was nooit de pechvogel die tussen de oren dook om hulp in te roepen. Mijn vader was een handige man met gevoel voor techniek, dus hij loste zelf de problemen op met onze auto’s als VW Kever en die destijds hippe Ford Escort. Tegenwoordig heb ik een handige man, die bijna niets liever doet dan sleutelen aan auto’s. Ik ben dus eigenlijk enorme geluksvogel op autogebied!

In de rol van luisterpaal kan ik mij ook prima vinden. Want vóór ik als praatpaal het verhaal over de liefde kan verwoorden op de dag waarop de liefde wordt gevierd, komt het verhaal mij natuurlijk eerst ter ore. Gele flaporen heb ik daar niet voor nodig, ik luister aandachtig en intensief met de exemplaren die ik van nature heb meegekregen. Luisteren naar geluksvogels die hun liefde willen gaan bezegelen.

Blijft de vraag, waar de gele praatpaal dan voor zal dienen. Helaas ben ik zelf niet technisch, want dan had ik er een katheder met ingebouwde microfoon van kunnen maken. Gewoon als grapje; Praatpaal & Co(nijn). Zónder het beschermhoesje uiteraard, wat ook  dat is een populair item geworden, hoorde ik gister op de radio. Knip de uiteinden van de pijpjes en je heb een korte broek met de tekst ‘buiten werking’. Maar dat past een lolbroek beter, niet zo’n actieve praatpaal als ik.

Foto: Het Parool

“Gebruik jij een standaardtekst?” is de eerste vraag die mij wordt gesteld door de man die zijn lief binnenkort het ja-woord wil geven. Hmmmm … denk ik, ik moet het imago van de enthousiaste trouwambtenaar nog even oppoetsen! “Hebben jullie een standaardverhaal te vertellen dan?” is mijn wedervraag. Retorisch  natuurlijk, maar ik zie een kleine denkrimpel op zijn voorhoofd verschijnen. “Nee, zeker niet!” antwoordt hij, terwijl hij samenzweerderig knipoogt naar zijn vriendin. “Ik vertel júllie verhaal, dus laat maar horen” reageer ik.

Een verhaal waarin je jezelf niet herkent, dat wil je niet. Je wil je trouwdag toch herinneren met een grote glimlach rond je mond? En daar hoort een geweldige ceremonie zéker bij, dat is immers het moment waarop jullie liefde wordt benoemd en bevestigd. Dus geen verhaal over de geschiedenis van het gebouw of tenenkrommende clichés en moraliserende woorden. Zorg dat jullie op je trouwdag in de schijnwerpers staan, ook als dat misschien een beetje spannend vooruitzicht is. Tijd om je te oriënteren om iemand te vinden die jullie verhaal perfect zal verwoorden.

Hoe vind je die trouwambtenaar of ceremoniespreker? Als jullie trouwen in je eigen gemeente, dan heb je wellicht al eens kennis gemaakt met een trouwambtenaar bij het huwelijk van een zus of vriend. Wellicht hebben jullie een geweldig locatie gevonden in een andere gemeente, hoe kies je dan uit het aanbod trouwambtenaren? Vaak kun je op de website van de gemeente lezen hoe zij zich aan je voorstellen, een eerste indruk. Of je laat de koppeling met de gemeente los en gaat zelf op zoek naar een trouwambtenaar of ceremoniespreker, onafhankelijk dus van de gemeente waar jullie trouwen. Zelfstandige trouwambtenaren, die vaak een kennismakingsfilmpje op hun website hebben geplaatst.

Ik ben zo’n trouwambtenaar mét filmpje en vol enthousiasme om jullie verhaal te mogen verwoorden, want dát is mijn standaard!