In alle vroegte

Een verbintenis voor het leven waren ze reeds met elkaar aangegaan, doordat ze samen een mooi kindje op de wereld hadden gezet. Nu was het hun wens om daar een wettelijke verbintenis aan toe te voegen. Het huwelijk op een gratis tijdstip paste hen dus uitstekend.

De afspraak op het stadhuis werd vastgelegd; woensdagochtend direct na de vakantie. In alle vroegte, want dan wordt de mogelijkheid voor een gratis voltrekking geboden, om 9 uur. Familie en vrienden waren helaas wat minder enthousiast over het plan, want alleen de getuigen zouden nu aanwezig zijn bij de korte plechtigheid. Toch jammer, het is immers wel een bijzonder moment!

Kort  voor het vertrek naar Frankrijk, zwichtte het bruidspaar voor de argumenten van hun dierbaren. Plaats en tijdstip bleven ongewijzigd, maar ze verzochten om een trouwambtenaar voor een heuse toespraak en wilden toch graag in de trouwzaal met elkaar worden verbonden, zodat ze zich konden omringen door hun gasten.

De avond voor de reis naar hun vakantiebestemming, werd ik gebeld door de aanstaande bruid. Zij legde me het plan voor en was dolblij dat ik de uitdaging wilde aangaan. Vanaf hun vakantie adres kreeg ik wat informatie toegestuurd en hebben we over en weer gemaild. Ik vanuit een herfstachtig Nederland, zij vanuit een zonovergoten Zuid-Frankrijk. Tijdens het lezen van hun zomerse avonturen vergat ik soms heel even dat de herfst mijn favoriete jaargetijde is.

De trouwdag brak aan, dus ik was redelijk vroeg uit de veren, om ruim op tijd naar het stadhuis te vertrekken. Maar de wekker van alle gasten was nog veel vroeger gaan rinkelen! Uit verschillende hoeken van het land kwamen de gasten naar Gorinchem, zodat ze om 9 uur in de trouwzaal aanwezig zouden zijn. Ouders uit Maastricht en Sprang-Capelle, vrienden uit Den Haag allemaal op naar de stad waar het zou gaan gebeuren.

De gastvrouw en ik installeerden ons in de hal, zodat we de aankomst van het bruidspaar en de gasten konden volgen. Op de parkeerplaats verscheen een oude bestelbus van Citroën (gelijk aan het exemplaar waar Otje’s vader Tos in rijdt, in het verhaal van Annie M.G. Schmidt). Onze nieuwsgierigheid nam steeds verder toe, toen de bus werd getransformeerd tot een soort minibar. Een klepje diende als toonbank, compleet met tafellaken en etagère.

Op het moment dat bruidspaar en gasten arriveerden, werd zojuist de koffie geschonken in de plastic  bekertjes die waren uitgestald. Na de koffie naderde het tijdstip voor de plechtigheid en ik heette iedereen hartelijk welkom in de trouwzaal.

Het werd een leuke, enigszins hilarische toespraak, een gezellige boel. Maar uiteraard inclusief het plechtige moment; het ja-woord. Een tevreden bruid en bruidegom stapten na afloop weer naar buiten, dankbaar dat alles helemaal naar wens was verlopen.

Op de parkeerplaats werd de bruidstaart aangesneden en smulden het bruidspaar samen met hun kindje en de gasten heerlijk in het net ontwaakte herfstzonnetje!