Prinsessen

Met een veel te dure fles wijn proosten ze in een exclusieve club in New York op het voornemen om elkaar het ja-woord te geven. Het was geen aanzoek geworden in Central Park zoals de bedoeling was, want het bleek daar ’s avonds laat toch meer griezelig dan romantisch. Over de trouwlocatie hoefden ze niet lang na te denken, dus voor de bodem van de fles in zicht was, wisten ze al dat hun belofte van eeuwige trouw zou moeten klinken in ‘hun’ Roze Kasteel.

Dat Roze Kasteel in het voormalig Land van Ooit,  was de plaats waar een aantal jaren eerder hun romance was opgebloeid. Omdat de oudste prinses het kasteel tijdelijk bewoonde, nodigde ze de vrouw van haar dromen uit voor  een super romantisch diner in de balzaal van het kasteel. Later op de avond gevolgd door een winterse wandeling door de aangrenzende tuin. De honderden lichtjes van de  kerstverlichting leken kleine stralende sterretjes die schitterden in de ijskoude, heldere nacht.

Hun wens om te trouwen op hun droomlocatie zou in vervulling gaan! Een klein jaar na het huwelijksaanzoek was de balzaal van het kasteel gevuld met hun enthousiaste, vrolijke gasten. De goudkleurige stoeltjes die aan weerzijden van de enorme roze loper waren geplaatst, waren allemaal bezet.  Dames in fraaie roze jasjes en hun voeten gestoken in zuurstokroze pumps met een duizelingwekkend hoge hak. Heren met feestelijk roze glitterschoenen, roze veters of overhemd. En de trouwambtenaar met een roze band op haar toga…allemaal in afwachting van het moment waarop de twee prinsessen de balzaal zouden betreden.  Twee stoeltjes voor in de zaal waren nog wel leeg, waar waren die twee omaatjes toch?

Een ontroerd ‘ahhhhh’  ontsnapte aan ieders lippen toen de oma’s op de roze loper verschenen. Flinterdunne roze hartjes strooiend, liepen ze trots en een beetje verlegen lachend de zaal in. Achter hen verschenen de prachtige, stralende bruiden in hun sprookjesachtige trouwjurken. Een betoverende start van de ceremonie!

Gezeten op hun gouden troon luisterden de bruiden vervolgens naar mijn welkomstwoord, gevolgd door een hilarische uiteenzetting van de start van de liefdegeschiedenis, vertokt door een vriendin. Ik pakte daarna de roze draad weer op en mocht de prinsessen verder toespreken. Vlak voor het grote moment zou aanbreken, was er een optreden van een theatercollega. Toen de eerste akkoorden klonken van het nummer ‘I take your hand’ stond één van de bruiden op en zong haar lief toe met een betoverend heldere stem. Ontroerend, ik zag hier en daar wat traantjes vloeien.

Bij het refrein: ‘So marry me, will you be my queen?’ zong de collega een fabuleuze tweede stem. Iedereen was merkbaar onder de indruk. Tot onze grote verrassing stonden bij het tweede couplet een aantal vrienden op uit de zaal, die al zingend naar voren liepen:

 And bless our friends who stand by us

And will share this joy with us first

Let them stay rich in their kindness

Because we know what it is worth

Een sensationele liefdesverklaring, de energie spatte ervan af. Het lied eindigde weer ingetogen, de getalenteerde bruid zong haar slotwoorden: ‘So marry me’ en de laatste snaren van de gitaar werden beroerd. ‘Ja, ik wil’ riep de prinses op de bank vol overtuiging en ze stak haar armen enthousiast in de lucht.

Emotionele liefdesbrieven aan elkaar met humor, maar ook zeker met een serieuze passage volgden. Ze lazen ze zelf voor, de beloften om oneindig van elkaar te blijven houden. Twee maal volmondig ‘JA’ verbond de prinsessen daarna voor het leven.

Een sprookje … ik eindigde de ceremonie met mijn wens voor de prinsessen: ‘en ze leefden nog lang en gelukkig’

 

Foto’s: Nomovies | Maarten Mooijman